برای اولین بار پس از جنگ قفل خاطرات حاج حسین الله کرم شکست.... محسن وزوایی و یارانش مقر توپخانه را گم کردند تا اینکه ....

"عماریون"- حاج حسین الله کرم در جمع نخبگان بسیجی سخنان مهمی در خصوص آداب سفر زیارتی راهیان نور بیان فرمودند؛ لازم به ذکر است این سخنان برای نخستین بار پس از جنگ ایراد شده است. متن سخنان گرانقدر مسئول شورای هماهنگی حزب الله در پی می آید:

بسم الله الرحمن الرحیم
هنگامی که رسول خدا به معراج رفتند؛ همه ملائک به ملاقات آمدند و عرض ادب و ارادت کردند یکی از فرشتگان مقرب الهی برای خوش آمد گوئی خدمت پیامبر نیامد. پس از بازگشت رسول خدا از معراج به زمین، آن فرشته مورد توقیف قرار گرفت که چرا به رسول خدا احترام نگذاشته است،فرشته عذر خواهی کرد و برای گفتن عذر خدمت رسول خدا به زمین آمدو گفت نمازی خواندم که 25 هزار سال طول کشیده این هدیه برای امت تو باشد، که شما من رو ببخشید، پیامبر فرمودند که من شما را بخشیدم ولی امت من یک چیزی بالاتر داردو آن صلوات بر محمد و آل محمد است؛ از این روست که نماز بدون صلوات پذیرفته نیست البته در درون صلوات مفاهیم گسترده ای است که موضوع امروز ما نیست، مفاهیمی چون ارادت به رسوال خدا و اهل بیتش و ولایت آنها؛ آنها که پشت ماشین هایشان در خیابانها نوشتند فقط خدا، این کار صهیونیستی است چون این کار یعنی اینکه ما کار به امامت و نبوت و ولایت و ولی فقیه نداریم و فقط خدا؛ در حالی که خداوند می فرماید اولی الامر اهل بیت هستند و ما باید از همه انها اطاعت کنیم و باید در این مفاهیم عمیق بشویم تا رستگار بشویم.

جریانات یک سال و نیم گذشته از افرادی بوجود آمد که از بی توجهی به مفاهیم صلوات و توجه به اهل بیت و جانشین اهل بیت که ولایت فقیه باشد دست برداشتند وفصل الخطاب بودن ولایت فقیه را نپذیرفتند و عاقبت به خیر نشدند؛ خدایا ما را به حق امام حسن عسکری(ع) عاقبت به خیر بگردان.
برای اولین بار است که در عمرم میخواهم برای شما خاطره بگویم، بنده هر کجا که دعوت میشوم برای خاطره میگویم که نه بنده داستان گو هستم نه نقال؛ مسائلی که تشخیص میدهم مسائل روز جامعه است و حاضر نیستم وقت آقایون و خودم را در راستای خاطره گوئی بگذارم اما از آنجائی که شما میخواهید راهی جبهه های نور بشوید میخواهم به شما بگویم که قدم به قدم کجا بروید و چه کار کنید؟
این مطالبی را که مقداریش را خدمت شما میگویم.. ارزشمند برای شماست از امام عسکری هم مسئلت دارم مطالبی که خدمتتان عرض میکنم در خور شان شما عزیزان باشد.
بنده اصلا موافق نیستم نخبگان از مردم جدا بشوند چون اگر قشری از مردم جدا شوند درست است که رشد میکنند اما ممکن است که مسائل اجتماعی خاصی بوجود بیاورند چون در دنیا این دیدگاه ها هست کسانی که معتقد به نخبه گرائی و کسانی که معتقد به توده گرائی هستند. دنیا به اینها میگویند مردم فریب؛ نخبه گرائی هم نوعی پذیرش دیکتاتوری فردی است.
ما باید به سمت این برویم که نخبه و توده دست در دست هم داشته باشند وقتی نخبه را از درون مدارس میکشیم بیرون مدرسه افت میکند چون مدرسه تهی از نخبه رشد نخواهد کرد به هر حال نمیخواهم وارد این بحث بشوم چون ممکن است فردی هم معتقد به نخبه گرائی باشد.
به هر حال عرض کردم که امشب میخواهم فقط خاطره بگویم و این حاشیه ها را گفتم.

چه خوش است حال مرغی که قفس ندیده باشد
چه نیکو تر مرغی که از قفس پریده باشد
پر وبال ما را بریدند و در قفس گشودند
چه رها چه بسته مرغی که پرش بریده باشد

میخواهید به جبهه بروید مثل کسانی بروید که در قفس بازه اما چون درهای شهادت بسته شده است مثل اینکه بال و پر ما را زده باشند و دیگر قادر به پرواز نیستیم شهدا کسانی بودند که قفس رادیدند، قفس تن را اما آن قفس تن را شکستند چه نیکو تر آن مرغی که از قفس پریده باشد شهدا کسانی بودند که قفس این تن را شکستند و به آسمان ها رفتند اما ما کسانی هستیم که میبینیم در قفس بازاست اما نمیتوانیم پرواز کنیم چرا که در شهادت بسته است. اولین مکانی که شما میرسید دو کوهه است. یاد دو کوهه به خیر که مدینه اهل البلا بود یاد صبحگاه دو کوهه به خیر که شاهد قدوم اهل بیت بود یاد بسیجی به خیر که ضریب اخلاص بود. یاد گلوله ها به خیر که قاصد وصل یا وصال بودند یاد خمپاره ها به خیر که پیغام وصل همراه داشتند یاد مین به خیر که سکوی پرتاب بود یاد بی سیم به خیر که رابط ما و آسمان بود. یاد خاکریزها به خیر که گودال های لغزانیت های ما را پر میکرد یاد سنگر به خیر که آخرین آشیانه پرستوها بود. یادسنگرهای استراحت بخیر که استراحت در آن زمین میخورد بچه ها وقتی که از سنگر هائی که آشیانه پرستو ها بود می آمدند در سنگرهای استراحت؛ راز و نیاز و عبادت و نمازهای نافله و اینها شروع میشد اماجبهه فقط راز و نیاز و عبادت نبود، خنده بود، کشتی گرفتن بود. تو سرو کله هم زدن بود فقط این نبود که بعضی ها برای شما تعریف میکنند یه سجاده و یه تسبیح و همش ذکر صلوات اصلا این طوری نیست همین طوری که شما هستید با هم زندگی میکنید با هم میگویید و میخندید اما در کنار این گفتن و خندیدن ها راز و نیاز هم بود شب ها کنار سنگرها به دور از چشم هم دیگردر گوشه ای خزیدن و به یاد او سخن گفتن و ناله زدن در درون قبری خزیدن تمرین حرکت به دنیائی دیگر را انجام دادن؛ مفاهیمی که عرض کردم وقتی میبینید با اینها سر و کار دارید یعنی دو کوهه که وارد میشوید دو کوهه نخیله امام بود همان نخیله ای که در آن امام حسن مجتبی عمل نکرد نخیله ای که هرگز حرکتی نداشت که در صفین در برابر امیر المونین بایستند. نخیله ای نبود که خوارج ساز بشه. نخیله ای نبود که نخبگانش طلحه و زبیر بشوند بروند جنگ جمل به پا کنند؛ دو کوهه نخیله ای بود که انسانهای خالص همان طور که گفتم یاد بسیجی به خیر که ضریب اخلاص بود یاد فهمیده ها به خیر که قبل از تکلیف به تشییع رفتند قبل از اینکه به سن بلوغ برسند قبل از اینکه تکلیف داشته باشند تشییع شدند شما دارید چنین جائی میروید نخیله ای که شاهد قدوم اهل بیت بوده که مدینه اهل بلا بوده بنا بر این هر گوشه اش میتوانید قدم بزنید، راه بروید، به ساختمان گردان کمیل برید، به گوشه و منطقه ای که بر و بچه های تخریب در آنجا بودند.
یاد بیاورید که مین سکوی پرتاب بود دو تا فکر است یک عده میگویند روی مین رفتن اولین اشتباه است اما مین های جبهه این طور نبود جبهه مین را سکو میدانست برای اینکه به آسمان پرتاب بشود اشتباه نمیدانست گرچه مین را خنثی میکرد گر چه آن را جمع میکردند اما گاهی مواقع دشمن شب قبل میدان مینی گذاشته بود وقتی ما میخواستیم برویم، مسئول تخریب که میگفتیم تخریب چی روی مین میرفت اما خودش را میغلتاند که در کنار بدن تکه تکه شده اش مین های بیشتری را خنثی کند تا دوستان دیگرش بتوانند عبور کنند یا خودش را روی موانع مینداخت روی سیم های خار دار می انداخت تا بچه ها پایشان را روی او بگذارند تا بقیه آسیب نبینند، دوکوهه این چنین جایی است، حتما بپرسید بچه های تخریب کجا بودند بروید آنجا اگر شب بروید شاید بهتر باشد اگر اهل دعا باشید آنجا کمیلی بخوانید اگر صبح است زیارت عاشورائی بخوانید اگر شب دل به دریا بزنید و مثل یه بسیجی دریا دل دو رکعت نماز آنجا بخوانید از آنجا که شما می آیید بیرون شما را میبرند از دو کوهه به سمت دو یا 3 شهر اندیمشک و درفول و شوش دشمن میخواست این سه شهر را بگیرد و ارتفاعات زاگرس را از ایران جدا کند تا بتواند منطقه نفت خیز خوزستان را از ایران جدا کند.
بنا بر این این دوکوهه که برای سربازهای امریکائی ساخته شده بود که هر وقت شوروی خواست از ایران عبور کندو بیاید به خلیج فارس و منطقه را بگیرد و راحت تصرف کند، آمریکائی ها به اصطلاح خودشان به کمک ما می امدند و این پادگان دو کوهه رو ساختند تا امریکا بیاید و هلی برد شود. از تنگه دفاع کند، پس تنگه جائی است که ارتفاعات زاگرس را از ایران مرکزی جدا میکند. این طرح امریکائی ها برای دفاع در برابر شوروی؛ حالا که انقلاب شد امریکائی ها رفتند برای عراقی ها این طرح را اجرا کنند تا با گرفتن این سه شهر خود را به ارتفاعات زاگرس برسانند تا با گرفتن پشت دو کوهه بتوانند خوزستان رو از پل دختر و تنگه فنی که به هر حال عبور و مرورش سخت بود جدا کنند، شما از چنین منطقه ای عبور میکنید اهمیت نظامی فوق العاده دارد از دو کوهه می آیید پلی است که روی این پل عراقی ها را متوقف کردیم، روی پل رودخانه کرخه ما توانستیم با آر پی جی و اسلحه های سبک جلوی تانکهای دشمن را بگیریم از روی پل آهسته حرکت کنید شما وارد زمین هائی میشوید که خو ن شهدا در هر نقطه ای ریخته شده است؛ اگر خوزستان از ایران جدا میشد و مثل شاهان که در دویست سال گذشته هر کدام بخشی از سرزمین ها رو واگذار کرده بودند و مهمترین منطقه رو که بحرین بود محمد رضا واگذار کرد؛ امروز ما 11 درصد نفت خلیج فارس را داریم در حالی که اگر بحرین برای ایران بود حدود 40 درصد نفت خلیج فارس را میتوانستیم در اختیار داشته باشیم، به علت عدم آگاهی بحرین را مستقل میکنیم و این ذخایر را از دست میدهیم خوزستان با خون شهیدان نگه داشته شده است.
حمله به خوزستان فقط مفهوم جدائی خوزستان از ایران نبود بلکه هدف شکست دادن انقلاب اسلامی بود بعد کرخه میرویم به سمت فکه که مرز ایران و عراق در شهرهای ما بود 70 کیلومتر باید بروید داخل وقتی از پل عبور میکنید یک سری تپه است، این تپه ها اهمیتش این است که 250 قبضه توپخانه اینجا مستقر کرده بودند که و با این ها شلیک میکردند به سمت سه شهر دزفول، اندیمشک و شوش تا مردم این منطقه راتخلیه کنند و به دولت مرکزی فشار بیاید تا آنها بتوانند اهداف نظامی و غیر نظامی خود را انجام بدهند تا بتوانند نیروهای پیاده خود را وارد عمل سازند...
ادامه دارد ....